Islapen-ispiluak – islapen-legeak erabiliz funtzionatzen dutenak

Ispilua islapen legeak erabiliz funtzionatzen duen osagai optiko bat da. Ispiluak ispilu lauetan, ispilu esferikoetan eta ispilu asferikoetan bana daitezke, haien formen arabera; islapen mailaren arabera, islapen osoko ispiluetan eta ispilu erdigardenetan (izpi banatzaile gisa ere ezagutzen direnak) bana daitezke.

Iraganean, islatzaileak fabrikatzerakoan, beira zilarrez estaltzen zen askotan. Bere fabrikazio-prozesu estandarra hau da: aluminioa substratu oso leundu batean hutsean lurrundu ondoren, silizio monoxidoarekin edo magnesio fluoruroarekin estaltzen da. Aplikazio berezietan, metalek eragindako galerak geruza anitzeko film dielektrikoekin ordezka daitezke.

Islapenaren legeak argiaren maiztasunarekin zerikusirik ez duenez, osagai mota honek funtzionamendu-maiztasun-banda zabala du, eta ikusgai dagoen argi-espektroaren eskualde ultramore eta infragorrietara irits daiteke, beraz, bere aplikazio-eremua gero eta zabalagoa da. Kristal optikoaren atzealdean, zilarrezko (edo aluminiozko) metalezko film bat estaltzen da hutsean, intzidente den argia islatzeko.

Islapen handiko islatzaile bat erabiltzeak laserraren irteera-potentzia bikoiztu dezake; eta lehenengo gainazal islatzaileak islatzen du, eta islatutako irudia ez da distortsionatzen eta ez du mamurik izaten, hau da, aurrealdeko gainazaleko islapenaren efektua. Bigarren gainazal islatzaile gisa islatzaile arrunt bat erabiltzen bada, islagarritasuna baxua izateaz gain, ez dago uhin-luzerarekiko selektibitaterik, baizik eta irudi bikoitzak sortzea ere erraza da. Eta estalitako film-ispilua erabiltzean, lortutako irudia ez da distira handikoa bakarrik, baita zehatza eta desbideratzerik gabekoa ere, irudiaren kalitatea argiagoa da eta kolorea errealistagoa. Aurrealdeko gainazaleko ispiluak oso erabiliak dira eskaneatze-fidelitate handiko islapen-irudi optikoetarako.